μοναρχικός

-ή, -ό (ΑΜ μοναρχικός, -ή, -όν) [μόναρχος]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον μονάρχη ή στη μοναρχία («ἡ μὲν αἵρεσις οὕτω γιγνομένη μέσον ἂν ἔχοι μοναρχικῆς καὶ δημοκρατικῆς πολιτείας», Πλάτ.)

2. (για πρόσωπα) αυτός που ασπάζεται την ιδέα τής μοναρχίας ως ιδανικού πολιτεύματος, ο οπαδός τού μοναρχικού πολιτεύματος

αρχ.

το ουδ. ως ουσ. τὸ μοναρχικόν

η μοναρχία.

επίρρ...

μοναρχικώς και -ά (ΑΜ μοναρχικῶς)

με μοναρχικό τρόπο, με τρόπο που ταιριάζει σε μονάρχη.